બેગ -પેક ..( ભાગ 1 )

 

ઈશાની ની બેગ પેક કરતાં નિહારિકા પોતાની આંખોમાં ઘસી આવતા આંસુઓને પાપણોમાં છુપાવી દેવાની કોશિશ કરી રહી હતી. એના કપડાં, પુસ્તકો, જરૂરી દવાઓ, સ્વેટર, મોજા બધુ જ આવી ગયું કે નહીં એની ખાતરી કરી લીધી. “

ત્યાં કેટલી ઠંડી હશે એક સ્વેટર કેમ ચાલશે? રોજ એક નું એક સ્વેટર પહેરીને જઈશ કોલેજમાં? બીજું સ્વેટર પણ લઈ લે ને!”

ત્યારે ઈશાની એ ચોખ્ખું કહી દીધેલું,” મમ્મી, હું ત્યાં ભણવા જાવ છુ. ફેશન શો માં નથી જતી! સ્વેટર એક હોય તો ચાલશે! .મારી ફીસ અને ટિકીટ, વિસા અને બીજો ઘણો બધો ખર્ચ કરવાના છો! એમાં મારે કોઈ વધારો નથી કરવો. બસ છે, આટલું!”

“ કેટલી સમજદાર થઈ ગઈ છે, મારી દીકરી. આટલી આની ઉમરમાં આટલી પરિપકવતા આવી ગઈ છે!’

 ઈશાની સુનિલ અને નિહારિકાની લાડકી દીકરી! સુનિલની કાપડની દુકાનમાં સેલ્સમેન, ઠીકઠાક પગાર સાથે એલ .આઈ સી નું પણ થોડું ઘણું કામ કરતો. એથી થોડીક વધુ આવક થતી. નિહારિકા કરકસરથી સાચવીને ઘર ચલાવતી. થોડી ઘણી બચત પણ થતી! સંસાર સુખેથી ચાલતો. ઈશાની ભણવામાં ખૂબ હોશિયાર! ફિજીક્સ અને મેથ્સ એના પ્રિય વિષયો! અવકાશના ગ્રહો અને ખગોળ વિજ્ઞાનમાં ગજબની રુચિ હતી. ન્યુક્લિર સાયન્સની  દિશામાં આગળ વધવું હતું, એ માટે સતત પ્રયત્નશીલ રહેતી.  હાઇ સ્કૂલમાં યોજાયેલી શાસ્ત્ર પ્રતિભા ની સ્પર્ધામાં એનો ક્પ્રોજેક્ટ પ્રથમ ક્રમાંકે આવ્યો હતો. બારમાં ધોરણનું રિસ્લ્ટ પણ ખૂબ સારું આવ્યું હતું.  

 સ્કૂલ તરફથી વિદેશ જઈને ન્યુક્લિર સાયન્સનો .અભ્યાસ કરવા માટે ઈશાનીને  સ્ક્લોરશિપ મળી હતી. સાથે ખ્યાતામ યુનિવર્સિટીમાં એડમિશન પણ મળ્યું હતું. ઈશાનીની સ્કૂલના પ્રિન્સિપાલે જ્યારે આ સમચાર પોતે ફોને કરીને આપ્યા ત્યારે માતા પિતાની ખુશીઓ પાર ના રહ્યો. કોલેજ તરફથી સ્કૉલરશિપ મળી હતી. બાકીની ફી , હોસ્ટેલના ખર્ચા , ટિકીટ,  વિસા વગેરેના ખર્ચમાં પરિવારની બધી બચત વપરાઇ જાય તેમ હતી છતાય સુનિલ અને નિહારિકાએ દીકરીને વિદેશ ભણવા જવાની મંજૂરી આપી દીધી.  

“ પપ્પા, આટલો ખર્ચ! મારે નથી જવું!’ ઈશાની રડતાં બોલી હતી.

” અરે બેટા, તું શાને ફિકર કરે છે. મારી પાસે બચત છે. તું જરાય ફિકર ન કાર. આ બચત મેં તારા અને અંકુરના ભવિષ્ય માટે જ કરી હતી.  તું તારા સ્વ્પન પૂરા કર. આવો મોકો બધાને નથી મળતો’. હા, બેટા પપ્પા સાચું કહે છે. બધુ થઈ જશે તું બીજી કોઈ ચિંતા કર્યા વગર બેગ પેક કર.’ નિહારિકા બોલી

આખરે એ દિવસ આવી જ ગયો. ઈશાની આજે વિદેશ જવા નીકળવાની હતી.. એની બેગ ભરતા નિહારિકાએ પોતાની હિમ્મતને તૂટવા નહોતી દીધી. એ જાણતી હતી કે જો પોતે આંસુ સારસે તો ઈશાની પણ વિદેશ જવાની હિમ્મત નહીં કરી શકે. એને મનોબળને મજબૂત બનવવા રડતી આંખો પર ખોટા સ્મિતનો પડદો પડી દીધો. અને રસોડમાં જઈને નાસ્તા પેક કરવા લાગી. એની ભાવતી મઠરી, ચકરી , ને મોહનથાળ  ડબ્બામાં ભરતા વિચારી રહી ત્યાં એ શું ખાશે? શું એને ઘર જેવુ ખાવાનું ત્યાં મળી શકશે ? વળી એની આંખો વરસી પડી. જલ્દીથી મોઢું ધોઈને નાસ્તા પેક કરી દીધા. પછી બધી વસ્તુનું લિસ્ટ અનેક વાર તપાસી લીધું. આખરે બેગ બંધ કરીને બોલી,” ઈશાની આનું લોક નબરંવાળું છે, તું સેટ કરી લે. તને તો ખબર છે ને! મને નબર યાદ જ નથી રહેતા.’

ઈશાની દોડીને આવી,” મારી વ્હાલી મમ્મી, તું એક સાયંટિસ્ટની મમ્મી છે, નંબરની તો સાથે મારી દોસ્તી છે.  તારે પણ કરી લેવી પડશે. આખું ન્યુક્લિર સાયન્સ નબર પર જ તો ચાલે છે!’ નિહારિકા બોલી.

“ એ તું જાણ! હું તો ચાલી રસોડમાં! બધા માટે ચા મૂકી દઉં! એરપોર્ટ જવા નીકળવું પડશે, હમણાં!’

 “હા, મમ્મી આજે છેલ્લી વાર તારા હાથની ચા પીવડાવી દે! કાલથી નહીં મળે ‘ઇશાનીની આખો ભરાઈ આવી. નિહારિકા એના આસુને લૂછતા બોલી , “ ચલ વિદેશી દીકરી હું તને દેશી ચા પીવાડવું. કાલથી પેલું શું કે,વાય, પેલી ડીપ ડીપ વળી ચા પીવાની છે, પેલી જાહેરખબરમાં આવે છે ને એવી! શું કેવાય એને ગ્રીન ટી! એ પી ને ને આલિયા જેવું સુંદર ફિગર બની જશે!

“.શું તું પણ મમ્મી!” ઈશાની હસી પડી.. દીકરીના ના આસુંને હાસ્યમાં ફેરવીને નિહારિકા પોતાના આંસુ છુપાવતી રસોડામાં દોડી ગઈ.

આખરે ઈશાની પોતાની બેગ લઈને ઘરેથી નીકળી. આખોમાં અનેરા સ્વ્પન ,હૃદયમાં માતા પિતા અને ભાઇનો લખલૂટ પ્રેમ લઈને ઈશાની એ પોતાની બેગ ચેક ઇન કાઉન્ટર પર મૂકી. બેગ લગેજ બેલ્ટ પરથી સરકતી જતી હતી. તેને એરપોર્ટ મૂકવા આવેલા બધાય તેની આંખોથી ઓજલ થઈ રહ્યા હતા. આખરે ઈશાનીએ જીવનની નવી સફરનો પ્રારભ કર્યો. મનમાં એક જ ઇચ્છા હતી. ખૂબ ભણી સારી નોકરી મેળવી પરિવારને એક બહેતર જીવન આપવાની ...

(ક્રમશ)

_તની